بشریت در طلوع تمدن با نیاز به استفاده از تدابیر مواجه شد. لازم بود به نحوی فاصله ها اندازه گیری شود، وزن، دما، مساحت، زمان، سرعت تعیین شود.

برای انجام این کار، واحدهای اندازه گیری معرفی شدند: ابتدا، ابتدایی و شرطی (انگشت، آرنج، عمق)، و سپس واحدهای استاندارد - متر، حیاط، پا. به عنوان مثال، امروزه چگالی را می توان در لیتر، کیلوگرم / متر مکعب یا پوند / متر مکعب اندازه گیری و بیان کرد، و زمان - بر حسب ثانیه، دقیقه، ساعت.

تاریخچه واحدها

اندازه گیری طول

در ابتدا، طول با قسمت‌هایی از بدن انسان اندازه‌گیری می‌شد: کف دست، انگشتان، آرنج، پا. از آنجایی که هر فرد دارای تناسبات و اندازه‌های کمی متفاوت است، چنین اندازه‌گیری‌ها بسیار دلخواه و دقیق نبودند. مخصوصاً اگر در مورد اندازه گیری مضرب بزرگ باشد، مثلاً یک جاده کیلومتری، که بسته به ویژگی های یک فرد، می تواند 1250 یا 1450 پله باشد.

واحدهای طول اولیه در کشورهای مختلف در دوران باستان و قرون وسطی مورد استفاده قرار می گرفتند و تنها در قرن چهاردهم، پادشاه انگلیسی ادوارد دوم روش نسبتاً دقیقی را برای تعیین ابعاد و فواصل معرفی کرد. واحد اندازه گیری معمول - یک اینچ، که قبلاً به عنوان عرض انگشت شست یک بزرگسال اندازه گیری می شد، او پیشنهاد کرد که با دانه های جو اندازه گیری شود. بنابراین، از قرن چهاردهم، یک اینچ سه دانه جو است که یکی پس از دیگری در یک خط کش گذاشته شده است. از آنجایی که اندازه همه دانه‌های جو تقریباً یکسان است، دقت اندازه‌گیری بسیار بالاتری را فراهم می‌کند.

در همان زمان، اقداماتی مانند پا، یارد و کیوبیت همچنان مورد استفاده قرار گرفت. اولی برابر طول پای انسان بود، دومی - طول کمربند مرد و سومی - فاصله انتهای انگشتان تا آرنج. حتی دانشمندان باستانی متوجه شدند که خطا در استفاده از چنین اندازه‌گیری‌هایی بسیار زیاد است، اما نیاز به تغییر واحدهای اندازه‌گیری دقیق‌تر بسیار دیرتر - در قرن‌های 16-17، با توسعه علوم دقیق، پدیدار شد.

اندازه گیری وزن

قبل از دوران ما، وزن‌ها بسیار مشروط و با دقت کم تعیین می‌شدند - معادل سنگریزه‌ها، دانه‌ها و دانه‌های تقریباً یکسان. در بابل باستان، این منجر به ایجاد اولین واحدهای اندازه گیری شد: شیکل ها، معادن و استعدادها. بعداً آنها را ابتدا بنی اسرائیل و سپس یونانیان و رومیان قرض گرفتند. دومی معدن را به یک لیتر تغییر نام داد که مطابق با پوند مدرن است.

سیستم بسیار دقیق تری در هند باستان استفاده می شد. به گفته او، واحد اصلی جرم 28 گرم (آنالوگ یک اونس) بود و تمام مقادیر دیگر از آن دفع شد. حداکثر واحد 500 پایه و حداقل 0.05 پایه بود.

وزن‌های یکسان در دوره‌های مختلف تاریخی متفاوت بود. به عنوان مثال، همان معدن در یک دوره از تاریخ بابل 640 گرم و در دوره دیگر - 978 گرم بود. در همان زمان، برای قرن‌ها واحد اصلی اندازه‌گیری جرم باقی ماند: نه تنها در خود بابل، بلکه در اکثر کشورهای متمدن دیگر.

تاریخ آمریکا همچنین از عدم دقت اندازه گیری ها صحبت می کند، جایی که تا اواسط قرن 19 معادن طلا واحدهای اندازه گیری وزن خود را ایجاد کردند. در کالیفرنیا، آنها تنها در سال 1850 به یک استاندارد مشترک رسیدند.

اندازه گیری حجم

اقدامات اصلی برای تعیین حجم در دنیای باستان ظروف و ظروف بود. به عنوان مثال، در یونان باستان از آمفوره های سفالی برای این کار استفاده می شد. آنها حاوی 2 تا 26 لیتر (با استانداردهای مدرن) بودند و اندازه گیری دقیق مایعات و مواد فله را امکان پذیر کردند. اولی اغلب آب، روغن و شراب بود، و دومی محصولات زراعی بود.

انتقال به یک سیستم اندازه گیری یکپارچه

باورش سخت است، اما سردرگمی در واحدهای اندازه گیری (اغلب مشروط و نادرست) تا قرن 18 ادامه داشت. و تنها در دهه 1790 در فرانسه اولین استانداردهای جرم (کیلوگرم) و طول (متر) ساخته شد. آنها پایه و اساس سیستم بین المللی واحدها (SI) را تشکیل دادند که امروزه معمولاً به عنوان SI شناخته می شود. اولین نسخه از سیستم متریک بین المللی از ابتدای قرن نوزدهم در اروپا استفاده شد.

استانداردهای اندازه گیری نیز به ایالات متحده ارسال شد، اما کشتی در طول مسیر توسط افراد خصوصی انگلیسی تسخیر شد. این یکی از دلایلی است که ایالات متحده هنوز از سیستم متریک خود (یاردها، فوت ها و مایل ها) استفاده می کند و سیستم SI تنها یک جایگزین / جایگزین باقی می ماند.

توضیح رسمی کامل سیستم بین المللی در بروشور SI که از سال 1970 منتشر شده است موجود است. از سال 1985 به زبان‌های انگلیسی و فرانسوی منتشر شد و در ماه مه 2019 آخرین نسخه (در حال حاضر) را پشت سر گذاشت. اشیاء مادی مورد استفاده برای مقایسه از سیستم حذف شدند و تعاریف معیارها عبارت رسمی جدیدی دریافت کردند.

حقایق جالب

• در سال 1875 در پاریس، هفده کشور کنوانسیون متر (کنوانسیون دو متر) را امضا کردند - یک معاهده بین المللی که در خدمت تضمین وحدت استانداردهای اندازه شناسی در کشورهای مختلف است.
• سیستم بین المللی واحدها (SI) در سال 1960 معرفی شد، این سیستم شامل شش واحد اصلی (متر، کیلوگرم، ثانیه، آمپر، کلوین، کندلا) و 22 واحد دیگر مشتق شده بود.
• در Ray Bradbury's Fahrenheit 451، این دمایی است که کاغذ در آن می سوزد. از نظر دما بر حسب سانتیگراد، این 232.78 درجه سانتیگراد است. کاغذ در واقع در دمای 843.8 درجه فارنهایت (451 درجه سانتیگراد) می سوزد.
• انگلیسی ها دوست دارند اندازه اشیاء جغرافیایی را در واحدهای غیر سنتی توصیف کنند. در روزنامه ها عبارت «طول اتوبوس»، «زمین فوتبال» و «استخر المپیک» وجود دارد.
• پرتو را می توان در موز اندازه گیری کرد. هر موز حاوی حدود 0.1 μSv است. این یک دوز مطمئن برای تابش است، مانند پس از انفجار فوکوشیما-1، شما باید 76 میلیون موز بخورید. از مقایسه با موز زمانی استفاده می‌شود که آنها می‌خواهند به دوز ناچیز تابش اشاره کنند.

با کمک مبدل می‌توانید واحدهای مختلف جرم، طول، حجم، مساحت و موارد دیگر را تبدیل کنید. این سرویس تطبیق واحدهای سیستم های مختلف را فراهم می کند. شما به راحتی می توانید اندازه گیری ها را بر حسب اینچ و سانتی متر، مسافت ها بر حسب مایل و کیلومتر، وزن بر حسب پوند و گرم تشخیص دهید.